صخره ی صبر

1-مــــــــــن شمیم نو بهاران ؛ مظهر آرامشم ؛ دنیای صبرم

مــن دلیر پهنه های مهربانی ؛ دشمن بیداد و جبرم

2-شیرصحرای شعورم؛سرفرازم؛چشمه ی احساس و شورم

مرد کوهستان عشقم؛آهنینم؛درکشاکش ها چو ببرم

3-صد ریا گــــــــــــــر آتش افروزد که جان و دیدگانم را بسوزد

صدسپرچون سنگری می سازم ازاین سینه ی سبزوستبرم

4-در سراشیب گناهم ، می شود فرمانبری ها تکیه گاهم

می روم باشمع مهرش،چون مسلمانم؛نه ترسایم نه گبرم

5-می خروشم همچو دریای خروشان تا بلندای رهــــــایی

در مصاف زندگانی ، سینه عریان ، صخره ی ایمان و صبرم

6-همسفر با آرزوها ، می شتابم ؛ می کنم بس جستجوها

شامگاهان ، آذرخشم ؛ درپگاهان ، باد و بارانم ؛ چو ابرم

7-من مگــــــر روباه بیمارم که بر ته مانده ی شیران نشینم

من جلودارم ؛ سخن ساز دیارعشق و عـــــرفانم ؛ هژبرم

هژبر پاکزاد
2 / 10 / 1370 خورشیدی