عبدالله موحّد

1-مــــــــــن شمیم نو بهاران ؛ مظهر آرامشم ؛ دنیای صبرممــن دلیر پهنه های مهربانی ؛ دشمن بیداد و جبرم2-شیرصحرای شعورم؛سرفرازم؛چشمه ی احساس و شورممرد کوهستان عشقم؛آهنینم؛درکشاکش ها چو ببرم3-صد ریا گــــــــــــــر آتش افروزد که جان و دیدگانم را بسوزدصدسپرچون سنگری می سازم ازاین سینه ی سبزوستبرم4-در سراشیب گناهم ، می شود فرمانبری ها تکیه گاهممی روم باشمع مهرش،چون مسلمانم؛نه ترسایم نه گبرم5-می خروشم همچو دریای خروشان تا بلندای رهــــــاییدر مصاف زندگانی ، سینه عریان ، صخره ی ایمان و صبرم6-همسفر با آرزوها ، می شتابم ؛ می کنم بس جستجوهاشامگاهان ، آذرخشم ؛ درپگاهان ، باد و بارانم ؛ چو ابرم7-من مگــــــر روباه بیمارم که بر ته مانده ی شیران نشینممن جلودارم ؛ سخن ساز دیارعشق و عـــــرفانم ؛ هژبرمهژبر پاکزاد2 / 10 / 1370 خورشیدی بخوانید, ...ادامه مطلب