هژبر پاکزاد

گوهر فروزان

              گاهی داشته هایمان را خواسته یا ناخواسته نادیده می گیریم

    و از آنهــــا خیلی راحت عبـــــور می کنیم . یکی از ارزشی تـــــرین

    داشته هـــــایمان ، زبان فـــــرازمند فارسی است کــــــه با ادبیّاتی

    شکوهمند بر تارک اندیشه های بشری می درخشد ؛ ادبیّاتی کـــه

    شاهنامه ی فردوسی و گلستان سعدی را بــه جهان ادب و فرهنگ

    ارمغان داده است .

            گاهی به نگارنده ایراد می گیرند کـــه زبان فارسی را بیش از

    شایستگی هایش بها می دهم . در پاسخ به این انتقاد می گویم :

    زبان فارسی در گمانــم آهنگین ترین زبان دنیاست و حروف الفبایش

    بــــه گونه ای کنار هم می نشینند که هماهنگی حرف ها و زیبایی

    واژگانش ، ترکیبی از گیراترین الفاظ را ارائه می دهـــد و در شنوایی

    خارجیان بسان شعر جلوه می کند . زبان فارسی بـر پایه ی اصولی

    بنا شده کــــــه آمادگی  گسترشی بی پایان در پیکـــــره ی خویش

    فـــراهم آورده است و از این جهت به زبان پیوندی هم شهرت دارد .

    با پیشوندها ، میانوندها و پسوندها می توان هزاران هزار واژه ی نو

    آفـــــرید . زبان فارسی در همسایگی زبان مقتدر و قانونمند عـــربی

    پدید آمده و طبیعی است که از آن متأثّر شده باشد . ورود واژه های

    عربی به بیکرانه ی زبان فارسی ، آن را غنی تر و وسیع تر کــرده ــ

    است؛ به شرطی که از ورود بی رویّه ی واژگان جدید و بویژه واژگان

    غیر عربی به آن جلوگیری شود .

            این اشتباه بزرگی است کــه تاریخ پیدایش زبان فارسی را به

    دوره ی سامانیان محدود کنیم و آن را از شاخه هــــــای زبان عربی

    بدانیـــم . زبان فارسی امروزی که به زبان دری یا درباری نیز معروف

    است بـه دوران فردوسی بزرگ ، آن یگانه ی حماسه سرایی جهان

    برمی گردد که ریشه در تاریخ کهنسال و درخشانمان دارد . فارسی

    باستانی و فارسی میانه ، پیشینه ی پـــــرشکوه زبان فارسی دری

    هستند که مایه ی افتخارند .

            زبان فارسی گوهر فروزانی ست که زبان آفرین هستی بــــه

     ایرانیان هــــدیه داده است . این زبان زیبا را که از آغازین دوره های

     تمدّن بشری بـــــر لب های ایرانیان هوشمند جاری شده ، پاسدار

     باشیم و به آن افتخار کنیم .

                                                             هژبر پاکزاد

                                                  27 بهمن 1397 خورشیدی