در باورم

در باورم

    1 نیک می دانم ارادتمند خوبانی چو من

                                    بر سر قول و قرارت ، اهل پیمانی چو من

    2 با دلی خرسند می گویم سپاست ای رفیق !

                                      کز بداندیشان بی بنیان گریزانی چو من

    3 جلوه ی شایانی از آیین انسانیّت است

                                     کز پریشان حالی مردم پریشانی چو من

    4 گرچه داری گوهر مهر و صفا در کان دل

                                  نزد گوهر ناشناسان ، سنگ ارزانی چو من

    5 شکر دادار این که با شوق و شعور خویشتن

                                  در ادب ، در پاکی دل ، مرد میدانی چو من

    6 می رسد نوروز با پیغامی از عهد کهن

                                    باز می گوید که تو شیدای ایرانی چو من

    7 می نشیند این عبارت ، هر زمان در باورم

                                کز سخن های حکیم توس ، حیرانی چو من

    8 می روی سوی کمالات بلند آدمی

                                     در غبار اشتباهت ، گر پشیمانی چو من

    9 گویدم بی انتهای آسمان ها در زمین

                                      ذرّه ی ناچیزی از دیرینه کیهانی چو من

    10 سرفرازم چون که فرمان می رسد ، با جان و دل

                                     پیش فرمان الهی ، تحت فرمانی چو من

    11 آفرین بادت که اشعار هژبر پاکزاد

                                با صفای ویژه ی خود ، قدر می دانی چو من

                                                        هژبر پاکزاد

                                             27 بهمن 1394 خورشیدی

      ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

      * از دیوان « سپهر سخن »