صدای من

صدای من

    1 چاره ی غم نمی کند این دل غمزدای من

                                      راهگشا نمی شود همرهی صفای من

    2 با همه بی وفایی همسفران زندگی

                                     جلوه نمی کند چرا مرتبه ی وفای من ؟

    3 غمزده ام ز بیکسی ؛ گرچه هماره بوده است

                                    خاک گذار دوستان ، سفره ی توتیای من

    4 بوده خیال خوش اگر ، خواسته ام که یک زمان

                                         جام طلا ز خاوران ، سربزند برای من

    5 مایه ی شادیم بود ، این که به سیم و زر هنوز

                                    اهل ریا نمی خرد ، چامه ی بی ریای من

    6 گوشه ی چشمی از خدا ، گرچه به غم ندیده ام

                                    می شنود خدای من ، باز خدا خدای من

    7 شکر خدا که ارمغان ، داده مرا طبع روان

                           تا که رسد به گوش جان ، نغمه ی دلگشای من

    8 همچو ستاره ای که شب ، می رسدش پرتو عشق

                                 « گــــوهر پارسی » 1 بود پرتو کیمیای من

    9 می دهدم سروش جان ، مژده که از فضای دل

                                  کنگُره های آسمان ، می شنود صدای من

    10 معرفت ار کم است و کم ، بی ادبی رهاترین

                                         معرفت ادب فــــزا ، دولت آشنای من

    11 تا که سرودم این غزل ، گفت ندایی از دلم :

                                     بر تو هــزار آفرین ؛ هــژبر پاکرای من ! *

                                                      هژبر پاکزاد

                                              3 دی 1396 خورشیدی

     ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

     1 ــ اشاره به دیوان « گوهر پارسی »

     * ــ از دیوان « سپهر سخن »