گلگشت

گلگشت

   1 سخنم گوهر زیبنده ی هر انجمن است

                                           پرچم شعر دل آویز برافراختن است

   2 یادی از غیرت استاد سخن ، فردوسی

                                       آن سراینده ی نام آور شعر کهن است

   3 من به شمشیر قلم ، شاعر دشمن شکنم

                               که در این عرصه چو جنگاوری تهمتن 1 است

   4 هر دم این طبع خداداده مرا می خواند

                                    که کنون بار دگر وقت غزل ساختن است

   5 چامه ام نقش وفا ، بستن آذین صفا

                                     شرح دلباختگی های اُوِیس قَرَن 2 است

   6 نغمه ی هر غزل دلکش گلگشت سحر 3

                                    در خیالم چو هم آغوشی باد و گَوَن است

   7 در هوای سخن سعدی شیراز به عشق

                                         آرزویم به گلستان ادب پــــرزدن است

   8 در بیانم همه جا مهر اهورا برپاست

                                           لیک بیگانه ترین هنرم اهرمن است

   9 تا که آید به میان ، مرتبه ی شعر دری

                               پیش چشمان دلم ، پرده ی باغ عدن 4 است

   10 شعر من جلوه ی عشق است و پیام آور جان

                                   شرح اندیشه ی ژرفای دل پاک من است

   11 گوش کن با دل و جان ، شعر گهربار هژبر

                       «گوهر پارسی»5 آن،این که «سپهر سخن»6 است

                                                   هژبر پاکزاد

                                          10 آذر 1395 خورشیدی

     ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

     1 ــ کنیه ی رستم ، پهلوان باستانی ایران

     2 ــ اویس قرنی در زمان پیامبر (ص) می زیست و در زمان او مسلمان شد ؛

         ولی نتوانست با ایشان دیدار کند . علاقه ی وی به پیامبر و پیامبر بـــه او

            معروف است .

     3 ــ موسیقی سحرگاهی

     4 ــ بهشت جاوید

     5 ــ دیوان « گوهر پارسی »

     6 ــ دیوان « سپهر سخن »